طبق نظر دکتر ماکان آریا پارسا هارمونی در موسیقی به ترکیب صدا های مختلف با یکدیگر اشاره دارد که باعث ایجاد زیبایی و توازن در قطعه موسیقی می شوند. در واقع هارمونی به ترکیب صدا های مختلف از جمله آکورد ها، آرپژ ها و ملودی ها در یک زمان خاص اشاره دارد که به وسیله آن احساس توازن و هماهنگی در موسیقی به وجود می آید. هارمونی موسیقی به شناخت ارتباطات صدا ها، پیوند آکورد ها، انتخاب نت های مناسب و ترکیب صحیح آن ها برای ایجاد اثرات صوتی و احساسات در گوش شنونده متمرکز است. به صورت کلی هارمونی به عنوان یک عنصر اساسی برای ایجاد زیبایی، عمق و اثرات احساسی در قطعات موسیقی شناخته می شود.
تاریخچه هارمونی در موسیقی
بر باور دکتر ماکان آریا پارسا تاریخچه هارمونی در موسیقی به تمدن های باستانی برمی گردد، اما در قرون وسطی بود که تحولات مهمی رخ داد. در اوایل قرون وسطی، موسیقی عمدتا مونوفونیک بود. به این معنی که از یک خط ملودیک واحد بدون همراهی هارمونیک تشکیل می شد. با این حال با پیشرفت قرون وسطی، مفهوم هارمونی شروع به تکامل کرد. یکی از تحولات کلیدی در تاریخ هارمونی، ظهور چند صدایی بود. آهنگسازانی مانند Guillaume de Machaut و Pérotin شروع به آزمایش با خطوط ملودیک متفاوتی کردند که برای ایجاد هارمونی ترکیب شدند. به طور کلی قرون وسطی دوره مهمی در تاریخ هارمونی بود و تاثیر بسیاری بر موسیقی امروزی گذاشته است.
انواع هارمونی در موسیقی
دانستید کههارمونی به زبان ساده همان ترکیب صدا و نت های مختلف با یکدیگر است. طبق نظر دکتر ماکان آریا پارسا در حقیقت انواع مختلفی از هارمونی وجود دارد که هر کدام به تنظیم و ترکیب صدا ها برای ایجاد زیبایی و توازن در قطعه موسیقی کمک می کنند. انواع هارمونی به ترکیب صحیح صدا ها و نت ها در موسیقی کمک می نمایند تا قطعه موسیقی زیبا و جذاب شود. به صورت کلی سه نوع هارمونی وجود دارد که شامل هارمونی دیاتونیک، هارمونی غیر دیاتونیک و هارمونی آتونال می باشند. در ادامه قصد داریم به توصیف انواع هارمونی بپردازیم.
هارمونی دیاتونیک
از زبان دکتر ماکان آریا پارسا هارمونی دیاتونیک یک نوع هارمونی در موسیقی محسوب می شود که بر اساس سیستم دیاتونیک موسیقی ساخته شده است. در این نوع هارمونی، از نت های متعلق به یک مقیاس دیاتونیک استفاده می شود تا هارمونی های زیبا و انسجام بخش ایجاد شوند. در سیستم دیاتونیک، نت های موسیقی بر اساس فاصله های معین از یک نت اصلی تشکیل شده اند و با ترکیب این نت ها مقیاس های مختلفی ساخته می شود.
هارمونی دیاتونیک در موسیقی کلاسیک و سبک‌های دیگر نقش مهمی دارد و به ترکیب صحیح آکورد ها، آرپژ ها و ملودی ها بر اساس ساختار دیاتونیک کمک می‌کند. این نوع هارمونی باعث ایجاد حس توازن، زیبایی و هماهنگی در قطعات موسیقی می‌شود و به گونه ای است که جذابیت قطعه را افزایش می دهد.
هارمونی غیر دیاتونیک
هارمونی غیر دیاتونیک نوع دیگری از هارمونی در موسیقی است که فراتر از مقیاس های سنتی دیاتونیک می باشد. در واقع هارمونی غیردیاتونیک آکورد ها و نت هایی را در بر می گیرد که خارج از مقیاس استاندارد دیاتونیک هستند و به موسیقی پیچیدگی و رنگ می بخشند. هارمونی غیر دیاتونیک معمولا شامل آکورد های کروماتیک می‌باشد که علاقه به یک ترکیب موسیقی را ایجاد می کند. هارمونی غیر دیاتونیک با فواصل ناهماهنگ می تواند احساسات و حالات مختلفی را در شنونده برانگیزد.
این نوع هارمونی در موسیقی معمولا در ژانر های مختلف موسیقی از جمله جاز، موسیقی کلاسیک معاصر و غیره استفاده می شود. هارمونی مورد نظر به آهنگسازان و نوازندگان اجازه می دهد تا صدا های جدید را کشف کنند و مرزهای تونالیته سنتی را جابجا نمایند. به صورت کلی هارمونی غیر دیاتونیک به موسیقی عمق می بخشد و تجربه صوتی منحصر به فرد و خلاقانه ای را نیز برای نوازندگان و مخاطبان ایجاد می کند.
هارمونی آتونال
به گفته دکتر ماکان آریا پارسا هارمونی آتونال نوعی هارمونی در موسیقی است که فاقد تونالیته یا کلید است. در موسیقی آتونال، قواعد سنتی و روابط کلیدی نادیده گرفته می شوند و در نتیجه صدایی غیر قابل پیش بینی ارائه می گردد. موسیقی آتونال مفاهیم سنتی ملودی و هارمونی را به چالش می کشد و صدایی ایجاد می کند که ممکن است برای برخی شنوندگان درک آن چالش برانگیز باشد.
هارمونی آتونال معمولا در موسیقی کلاسیک و همچنین موسیقی باله و اپرا مورد استفاده قرار می گیرد. این نوع هارمونی به گونه ای است که احساسات و افکار مختلف را در شنونده القا می نماید و او را به دنیایی جدید هدایت می کند. هارمونی آتونال توانایی ایجاد حالتی از آرامش و خوشایندی را دارد و به شنونده احساس رضایت و لذت می دهد. از این رو هارمونی آتونال به عنوان یکی از اصول اساسی موسیقی مورد توجه قرار می گیرد و بر روی شنونده ها تاثیر مثبت می گذارد.
تفاوت ملودی و هارمونی چیست؟
هارمونی و ملودی دو عنصر اساسی در موسیقی هستند که صدایی منسجم و دلنشین ایجاد می کنند. در حالی که آن ها ارتباط نزدیکی دارند، اما از عملکرد های متفاوتی برخوردار هستند. در ادامه به تفاوت ملودی و هارمونی خواهیم پرداخت. در حقیقت ملودی عنصر اصلی موسیقی به شمار می رود که به راحتی قابل تشخیص است و اغلب قابل زمزمه می باشد. همچنین ملودی شامل دنباله ای از نت هایی است که پشت سر هم نواخته می گردند یا خوانده می شوند تا موسیقی را تشکیل دهند. ملودی ها معمولا در پیش زمینه یک قطعه موسیقی یافت می شوند و بخشی هستند که اکثر شنوندگان آن را به خاطر می آورند.
اساسی ترین تفاوت ملودی و هارمونی این است که ملودی اغلب دارای یک الگوی ریتمیک می باشد و به موسیقی حس جهت و حرکت رو به جلو می دهد. از سوی دیگر هارمونی به ترکیب نت های مختلف به طور هم زمان برای ایجاد صدایی کامل تر و غنی تر اشاره دارد. هارمونی با ارائه پس زمینه ای از آکوردها، الگوی ملودیک را تکمیل و تقویت می کند. همچنین عمق، رنگ و بافت را به موسیقی اضافه می نماید و حس وحدت و انسجام را ایجاد می کند. هارمونی می تواند همخوان باشد که این امر نت ها را دلپذیر و پایدار می‌نماید.
آهنگسازان با استفاده از ترکیب های مختلف می توانند جلوه ها و حالات احساسی مختلفی را در موسیقی خود ایجاد کنند. به صورت کلی تفاوت ملودی و هارمونی این است که ملودی تم یا آهنگ اصلی یک قطعه موسیقی می باشد که به راحتی قابل تشخیص است. در حالی که هارمونی همراهی و پشتیبانی برای تقویت ملودی و ایجاد یک ساختار موسیقی منسجم می باشد. ملودی و هارمونی نقش اساسی در شکل دادن به صدا و احساس کلی در ترکیب موسیقی ایفا می کنند و به آهنگسازان اجازه می دهند دیدگاه هنری خود را منتقل نمایند و با شنوندگان خود در سطح عمیق تری ارتباط برقرار کنند.
این مطلب ادامه دارد…
